Pas drogowy to teren, na którym w pierwszej kolejności powinny znajdować się obiekty związane z funkcjonowaniem drogi. Taką definicję narzuca Ustawa o drogach publicznych, która w art. 39 określa, że „lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam” może nastąpić tylko w „szczególnie uzasadnionych przypadkach”. Do tego konieczne jest zezwolenie wydane w trybie decyzji administracyjnej przez ZDM.
Pas drogi to przestrzeń publiczna, co niestety wciąż dla wielu oznacza „niczyja”. Dla nas jest to przestrzeń wspólna, dlatego staramy się zadbać o potrzeby wszystkich jej użytkowników.
Zadaniem ZDM jest przede wszystkim dbałość o stan techniczny, bezpieczeństwo i wygodę infrastruktury drogowej. Dopiero gdy spełnione są te warunki, możemy rozważyć wydanie zgody na lokalizację w pasie drogi obiektu, którego funkcja nie jest z nią związana: np. kiosku, stoiska handlowego czy ogródka gastronomicznego.
Nie zapominamy jednak, że obiekty w pasie drogowym wpływają na estetykę i ład przestrzenny, ograniczają powierzchnię biologicznie czynną oraz oddziałują na relacje sąsiedzkie i gospodarkę zasobem lokalowym w mieście. Dlatego, za każdym razem zasięgamy opinii innych jednostek, które są niejako „współgospodarzami” przestrzeni publicznej: miejskiego Wydziału Estetyki Przestrzeni Publicznej (pod kątem estetyki obiektu) oraz Urzędu Dzielnicy (który może wskazać nam np. czy dany obiekt jest zgody z planem zagospodarowania, polityką lokalową lub nie wywiera negatywnego wpływu na okolicę). W przypadku obiektów kolidujących z zielenią prosimy o opinię Zarząd Oczyszczania Miasta, zaś na obszarach zabytkowych – konserwatora zabytków. W przypadku sprzeciwu którejkolwiek z jednostek, ZDM odmawia zgody na lokalizację obiektu.
Takie jednolite zasady zostały wprowadzone po to, by uniknąć sytuacji z lat ubiegłych, gdy w mediach pojawiały się zarzuty dotyczące rzekomej uznaniowości w decyzjach wydawanych przez ZDM, braku współpracy z innymi jednostkami miejskimi w tym względzie czy braku dbałości o estetykę obiektów stawianych w pasie drogi. ZDM nie jest jednostką kompetentną do oceny potrzeby funkcjonowania obiektu czy jego estetyki – dlatego wydając decyzje, szanujemy opinie innych jednostek miejskich, uznając je za wiążące w danej dziedzinie.
Jako że zgodę możemy wydać tylko w „szczególnie uzasadnionych przypadkach”, wnioskodawca ma obowiązek udowodnić potrzebę lokalizacji obiektu. Jednocześnie, ustawodawca mówi, że wydane zezwolenie jest czasowe, a po jego wygaśnięciu każdy kolejny wniosek jest rozpatrywany od nowa. Zgodnie z orzecznictwem sądowym, to czy obiekt otrzymał wcześniej zezwolenie, nie ma wpływu na wydanie kolejnej decyzji. Wnioskodawca musi mieć tego świadomość.
Celem nadrzędnym naszego postępowania jest, by upewnić się że lokalizacja wnioskowanego obiektu jest „szczególnie uzasadniona” i nie ma dla niej przeciwskazań. Dzięki temu, wydając zezwolenie mamy pewność, że lokalizacja danego obiektu nie wpłynie negatywnie na przestrzeń publiczną, w szczególności funkcjonowanie drogi. W przypadku decyzji odmownej, podejmowana jest ona na podstawie merytorycznych argumentów.