Chcemy, by przestrzeń publiczna była dostępna dla każdego – także dla osób mniej sprawnych. Dlatego od kilku lat konsekwentnie wprowadzamy różne usprawnienia dla osób z niepełnosprawnościami przy wszystkich prowadzonych remontach. Te rozwiązania wynikają z potrzeb osób poruszających się na wózku lub niedowidzących. Wielu mieszkańców nie wie jednak, do czego one służą. Warszawiacy często pytają np. czym są podłużne szare płyty z rowkami, układane wzdłuż chodników. Padają pomysły: prowadnice dla walizek, linia wyznaczająca kierunki ruchu na chodniku, granica miejsc postojowych dla samochodów. Z tej niewiedzy wynikają nieprawidłowe zachowania – np. parkowanie pojazdów w pobliżu takiej linii.
Dlatego postanowiliśmy wyjaśnić, do czego służą te wszystkie rozwiązania, które stosujemy na drogach, wytłumaczyć warszawiakom dlaczego i dla kogo to robimy. Przygotowaliśmy film, który pokazuje jak to działa w praktyce – że te rozwiązania nie są ekstrawaganckim i zbędnym wydatkiem, ale kluczowym elementem, bez którego spora grupa ludzi nie jest w stanie samodzielnie poruszać się po mieście.
Bohaterem filmu jest Sebastian Grzywacz, na co dzień przewodnik na „Niewidzialnej Wystawie”. – Dla niewidomego niektóre warszawskie ulice to prawdziwa dżungla – mówi. Zaraz jednak dodaje: – Ale z roku na rok jest lepiej. Razem z nami przetestował rozwiązania wprowadzone na kilku ulicach wyremontowanych w ubiegłych latach. Pokazał m.in. jak korzystać z pasów prowadzących, do czego służy pole uwagi i jaką funkcję pełnią przyciski na skrzyżowaniach z sygnalizacją świetlną.
Każde z tych rozwiązań ma prostą funkcję:
- Żółte płyty z wypustkami (pasy ostrzegawcze) – spotkamy je m.in. przed przejściami dla pieszych i na przystankach. Są wyczuwalne przez podeszwę butów i informują o zbliżaniu się do krawędzi chodnika/peronu przystankowego. W przypadku przystanków autobusowych instalujemy pojedynczy pas ostrzegawczy o szerokości 30 cm, na całej długości krawędzi zatrzymania. Żółte płyty z wypustkami wyznaczają również pole oczekiwania na wysokości środkowych drzwi autobusu. Dzięki temu pasażerowie o ograniczonej mobilności, w tym osoby poruszające się na wózkach lub z wózkami dziecięcymi, a także osoby niewidome, mają ułatwione wsiadanie i wysiadanie z pojazdów. Jeśli nie musicie, nie stójcie niepotrzebnie na tych płytach, być może w tym czasie ktoś zachce z nich skorzystać.
- Pasy prowadzące z płyt o nawierzchni ryflowanej – to specjalne płyty z podłużnymi rowkami, które tworzą coś w rodzaju ścieżki pomocniczej na chodniku i przystanku. Dzięki niej osoba niewidoma lub niedowidząca, posługująca się specjalną laską może łatwiej zorientować się w terenie i ma pewność, że poruszając się wzdłuż wyznaczonych pasów nie napotka na żadną stałą przeszkodę infrastrukturalną. Białe płyty prowadzące nie służą do prowadzenia po nich walizki, nie wyznaczają też granicy miejsc postojowych, nie są ozdobą ulic. Nie utrudniaj korzystania z nich osobom, które tego naprawdę potrzebują, nie blokuj ich i nie parkuj na nich.
- Krawężniki peronowe – montowane na przystankach autobusowych. Posiadają specjalny – zaokrąglony u podstawy – kształt, ułatwiający autobusom podjazd do krawędzi peronu. Zaokrąglony profil oraz zwiększona wysokość (16 cm) pozwalają autobusom precyzyjnie zatrzymać się jak najbliżej krawędzi peronu. Dzięki temu wszystkim pasażerom zdecydowanie łatwiej wsiąść lub wysiąść z niskopodłogowego pojazdu.
- Sygnalizacja dźwiękowa – to specjalny system przekazujący pieszemu informację dźwiękową i wibracyjną (żółta kaseta zamontowana na słupie sygnalizatora) przy świetle zielonym, ze wskazaniem kierunku przejścia i tabliczką z opisem Braille’a, informującą o topografii przejścia. Dzięki tej sygnalizacji osoba niewidoma może łatwiej zorientować się, kiedy na przejściu dla pieszych zapala się zielone światło. Wie także, ile pasów ruchu ma do pokonania.
Stosując te elementy, w ostatnich dwóch latach przebudowaliśmy ponad 100 przystanków autobusowych (nowa nawierzchnia, płyty ostrzegawcze i prowadzące, krawężniki peronowe). Na chodnikach w różnych punktach miasta pojawiło się ok. 10 km płyt prowadzących, ok. 3 km żółtych płyt ostrzegawczych (tzw. pól uwagi) i ok. 3 km krawężników peronowych. W tym roku, przy okazji już trwających robót, powstają kolejne. Równocześnie pracujemy przy usuwaniu barier – obniżyliśmy krawężniki w blisko 200 lokalizacjach, głównie przy przejściach dla pieszych. Na 242 skrzyżowaniach i przejściach działa sygnalizacja dźwiękowa.